De moderne architectuur en de waarden die ze belichaamde onderhouden is geen gemakkelijke taak in Brussel. Het modernisme heeft een blijvende stempel gedrukt op de stad en leende zijn formele aspecten aan een gewelddadige transformatie die sinds het einde van de jaren 1960 wordt aangeduid met de term “verbrusseling”1. Gedurende het laatste kwart van de 20e eeuw lag de focus vooral op het “herstellen” van de “beschadigde” delen van de hoofdstad.