Tilleul

Het sociaal wooncomplex Tilleul, opgetrokken in de jaren 1970 op de grens tussen Elsene en Watermaal-Bosvoorde, is een erfenis van de modernistische visie van de parkstad. Het gebouw maakt deel uit van een afwisselend stadsgeheel dat kenmerkend is voor het  20e-eeuwse randgebied van de Brusselse agglomeratie. 

In de huidige staat voldoen het gebouw en de 59 appartementen niet aan alle normen voor comfort, bewoonbaarheid of veiligheid en hebben ze te lijden onder een aantal kwalen. 

Door middel van een ambitieuze renovatiecampagne grijpt het project de kans om het gebouw te optimaliseren en uit te breiden, als onderdeel van een breder streven om de site te verdichten om aan de groeiende vraag naar sociale huisvesting te voldoen.

Die verdichting vereist een studie van alle beperkingen en mogelijkheden die het perceel en het bestaande gebouw bieden. 

Tegelijkertijd roept de energierenovatie van het gebouw en de schil vragen op over hoe het comfort en de bewoonbaarheid van de appartementen kan worden verbeterd. Welke systemen kunnen worden gebruikt om de schil te optimaliseren met behoud van de elementen die integraal deel uitmaken van de intrinsieke kwaliteiten en de esthetiek van het oorspronkelijke gebouw ? Hoe kunnen we dit gebouw weer een hoogwaardige uitstraling en esthetiek geven?

Die verdichting vereist een studie van alle beperkingen en mogelijkheden die het perceel en het bestaande gebouw bieden. 

Tegelijkertijd roept de energierenovatie van het gebouw en de schil vragen op over hoe het comfort en de bewoonbaarheid van de appartementen kan worden verbeterd. Welke systemen kunnen worden gebruikt om de schil te optimaliseren met behoud van de elementen die integraal deel uitmaken van de intrinsieke kwaliteiten en de esthetiek van het oorspronkelijke gebouw ? Hoe kunnen we dit gebouw weer een hoogwaardige uitstraling en esthetiek geven?

Het smalle perceel en de topografie ervan, de hoogte van de naburige bouwprofielen en de aanwezigheid van een ondergrondse parkeergarage die uit het gebouw springt, zijn allemaal beperkingen en mogelijkheden die ons ertoe hebben gebracht om voor verdichting te kiezen door het gebouw uit te breiden en niet met een zoveelste onafhankelijk bouwwerk. 

Alle uitbreidingen van het bestaande gebouw zijn gepland in een gemengde structuur van metaal en hout. Een dergelijke structuur met staanders en balken van metaal en CLT-platen, opgevuld met lichte scheidingswanden, biedt een unieke flexibiliteit voor mogelijke toekomstige aanpassingen. Bovendien vermindert deze manier van bouwen de impact op de funderingen. De nieuwe gebouwschil is gemaakt van prefab houten cassettes die dezelfde garanties bieden voor demontage en tegelijkertijd de overlast tijdens de werken beperken, want het gebouw moet gedeeltelijk bewoond blijven.

De thermische renovatie van de gebouwschil gaat gepaard met een reflectie over de bewoonbaarheid. 

Het gebouw bestaat volledig uit muren die loodrecht op de gevel staan en onderscheidt zich door de volledig beglaasde gevel, zonder penant. Het biedt mono-georiënteerde appartementen met 2 slaapkamers, georganiseerd rond een centrale distributiegroep. De appartementen zijn grotendeels open naar buiten, in de stijl van « appartementen aan zee », met balkons die te smal zijn om echt gebruikt te worden. Hoewel de oorspronkelijke appartementen nog steeds functioneel zijn, voldoen de slaapruimtes niet meer aan de huidige normen. Het creëren van een nieuwe structuur met brede terrassen betekent ook dat de kamers aan de gevel kunnen worden vergroot.  Het trappensysteem dat daaruit voortkomt, creëert een ritme in de achtergrond en biedt een grotere verscheidenheid aan aanpasbare buitenruimtes.